|
Όροι υπηρεσίας Προφίλ Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος είναι θεραπευτής, έχοντας στο ενεργητικό του περισσότερα από 20 έτη εμπειρία, πάνω από 10 έτη σπουδών στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό και περισσότερα από 10.0000 περιστατικά με πολλές και σημαντικές θεραπευτικές επιτυχίες. Από το 2007 έχει ιδρύσει, ηγείται και διδάσκει του Τμήματος Ομοιοπαθητικής στην “Ακαδημία Αρχαίας Ελληνικής και Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής”, επίσης έχει εκπονήσει και συγγραφικό έργο όσον αφορά στην Ομοιοπαθητική με το βιβλίο του “Ταό και Ομοιοπαθητική”. Όροι
Στην Ομοιοπαθητική πιστεύουμε στην σοφία του ίδιου του σώματός μας. Όταν το σώμα μας θεωρεί κάτι σας απόβλητο χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να το αποβάλλει, όπως επί παραδείγματι τον ήπιο πυρετό. Ένας από τους βασικούς στόχους της ομοιοπαθητικής είναι να βοηθήσει το ανθρώπινο σώμα να αποβάλλει τα τοξικά του υλικά έτσι ώστε να επανέλθει σε μια λειτουργία ομοιόστασης. Ένας ήπιος πυρετός για ένα εύλογο και περιορισμένο χρονικό διάστημα θα μπορούσε να θεωρηθεί στην Ομοιοπαθητική ως ένα θετικό δείγμα καθώς ο οργανισμός με αυτόν τον τρόπο αποβάλλει τοξίνες. 2. Η Ομοιοπαθητική Παρατηρεί και Διαχωρίζει την Ανθρώπινη Παθολογία σε 3 Επίπεδα
*Τα σχήματα ειναι από το βιβλίο “Η επιστήμη της Ομοιοπαθητικής”, του κ.Γεώργιου Βυθούλκα. Επί παραδείγματι, ας εξετάσουμε εν συντομία και, επιτρέξτε μου τον όρο, κάπως γενικευμένα για λόγους ευκολότερης και αμεσότερης κατανόησης μιας παθολογίας όπως αυτής των παραισθήσεων σε συνδυασμό με το παραπάνω σχήμα. Η πρώτη κουκίδα είναι στο Νοητικό επίπεδο, η δεύτερη κουκίδα αναπαριστά μια παθολογία φοβιών στο Συναισθηματικό επίπεδο. Στην συνέχεια ο οργανισμός θα αποβάλλει περισσότερο τις τοξίνες του προς το σώμα οπότε και περνάμε στο Σωματικό επίπεδο δηλαδή στην τρίτη κουκίδα, όπου θα μπορούσαν για παράδειγμα να ανέβουν οι τιμές του ήπατος. Καθώς όμως το ήπαρ θεραπεύεται εμφανίζονται και πάλι συνήθως κάποια συμπτώματα στο Συναισθηματικό επίπεδο όπως για παράδειγμα κάποιες εξάρσεις θυμού για να ολοκληρωθεί η αποβολή των τοξινών και ομοιόσταση του οργανισμού στο τέλος με κάποιο Σωματικό σύμπτωμα όπως για παράδειγμα κνησμός σε κάποιο σημείο του σώματος. Το προαναφερθέν παράδειγμα περιγράφει την Ομοιοπαθητική προσέγγιση. Για την Ομοιοπαθητική λοιπόν, η θεραπεία έχει επίπεδα και στάδια, είναι μια διαδικασία. Τα συμπτώματα αποτελούν μια φυσική προσπάθεια του ίδιου του οργανισμού να επανέλθει στην ομοιόσταση της λειτουργίας του. Όλη αυτή η διαδικασία ασφαλώς και απαιτεί χρόνο καθώς και πολύ μεγάλη επιμέλεια στην τακτική λήψη του ιστορικού, έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν οι απαιτούμενες ενέργειες τόσο σε τυχόν αλλαγή Ομοιοπαθητικού σκευάσματος ή/και δυναμοποιήσεων. Όπως αναφέρθηκε με σαφήνεια παραπάνω στην Ομοιοπαθητική η πρακτική είναι πολυεπίπεδη, στο πεδίο του Σώματος, του Συναισθήματος αλλά και του Νου. Έτσι λοιπόν, η Ομοιοπαθητική δεν μπορεί και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ασκείται αποσπασματικά και αποστασιοποιημένα μέσω για παράδειγμα μιας τηλεφωνικής αναφοράς, ενός ή κάθε είδους ηλεκτρονικού μηνύματος ή ενός e-mail. 3. Η ομοιοπαθητική και τα Ομοιοπαθητικά Σκευάσματα Η Ομοιοπαθητική λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που δεν χρειάζεται να λαμβάνουμε απαραιτήτως καθημερινά κάποιο Ομοιοπαθητικό σκεύασμα ή ακόμη και αν λαμβάνουμε κάποιο Ομοιοπαθητικό σκεύασμα καθημερινώς για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, μετά το πέρας αυτού του διαστήματος δεν είναι απαραίτητο να συνεχίσουμε να λαμβάνουμε το ίδιο ή κάποιο άλλο Ομοιοπαθητικό σκεύασμα πάραυτα. Έτσι λοιπόν, μπορεί κάλλιστα κάποιος να μην λαμβάνει κάποιο Ομοιπαθητικό σκεύασμα μέχρι να οριστεί το επόμενο ιστορικό του και να συνεκτιμηθεί το τι μπορεί να χρειάζεται. 4. Το Αντίτιμο του Ιστορικού Περιλαμβάνει Αποκλειστικά το Εκάστοτε Ιστορικό και σε Καμία Περίπτωση Τηλεφωνική Επικοινωνία ή Παντός Είδους Ηλεκτρονική Επικοινωνία. Έχει αναφερθεί παραπάνω διεξοδικά τόσο το πως λειτουργεί η Ομοιοπαθητική πρακτική όσο και το γεγονός ότι η εξατομίκευση και η παρατήρηση που απαιτείται για την Ομοιοπαθητική πρακτική δεν συνιστούν σε καμία περίπτωση την πρακτική με άλλο μέσω πλην ενός πλήρους ιστορικού. Η ευθύνη και ο σεβασμός μας απέναντι στην Ομοιοπαθητική πρακτική είναι αδιαπραγμάτευτα. Το να δίδονται Ομοιοπαθητικά σκευάσματα επιπόλαια, μπορεί να σταματήσει μια καλή θεραπεία, να ανατρέψει εντελώς μια θεραπευτική πορεία και να διαβάλλει την ίδια την Ομοιοπαθητική πρακτική. Σε περίπτωση κάποιου μεμονωμένου περιστατικού, όπως επί παραδείγματι ένας πονόλαιμος όπου κάποιος αισθάνεται ότι χρειάζεται Ομοιοπαθητική αρωγή, η πρόθεση και η φύση μας είναι ασφαλώς και να προσπαθήσουμε να τον βοηθήσουμε ακόμη και να έρθουμε σε επαφή μαζί του μέσω τηλεφώνου ή άλλου ηλεκτρονικού τρόπου. Στην Ομοιοπαθητική τα περιστατικά θεωρούνται ως μια οξεία έκφραση χρόνιων ζητημάτων και ψυχικών θεμάτων του ατόμου. Επόμένως, εάν κάποιος παρουσιάζει συχνούς πονόλαιμους είναι σημαντικό να υπάρχει δια ζώσης επικοινωνία. Η Ομοιοπαθητική δεν είναι Ιατρική πράξη και δεν υποκαθιστά σε καμία περίπτωση την Ιατρική επιστήμη. Σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε διαγνώσεις, για εκείνες αρμόδιοι είναι μόνον οι Ιατροί. Πολύ σπάνια παρατηρείται κάποιος που διενεργεί ένα ιστορικό να προσπαθεί να συνεχίσει την Ομοιοπαθητική πρακτική τηλεφωνικά, μέσω e-mail ή με άλλους ηλεκτρονικούς τρόπους. Καλή τη πίστει, υπάρχουν περιπτώσεις που προσπαθούμε να ανταποκριθούμε όσο περισσότερο μπορούμε ακόμη και σε αυτό το αίτημα καθώς στόχος μας είναι η αρωγή και δεν επιθυμούμε να υποδεικνύουμε ή τυχόν να φέρουμε σε δύσκολη θέση το οιονδήποτε. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορεί να υποκατασταθεί το ιστορικό για την ορθή εξέλιξη της Ομοιοπαθητικής πρακτικής. Ούτε μπορεί ένας άνθρωπος σε ένα ιστορικό να έχει εκθέσει τα πάντα για εκείνον, το πιθανότερο είναι οτι δεν γνωρίζουμε πολλά από όσα μας αφορούν τα διαπιστώνουμε και τα αναγνωρίζουμε στο πέρασμα του χρόνου, αλλάζει το αντιληπτικό μας πεδίο, αλλάζουμε εμείς, αλλάζουν οι συνθήκες στην ζωή μας και όλο αυτό άλλωστε είναι μια αέναη διαδικασία. Από την άλλη ο θεραπευτής χρειάζεται ποιοτικό και ποσοτικό χρόνο έτσι ώστε να αφουγκραστεί το άτομο απέναντί του, να το ακούσει, να παρατηρήσει την συμπεριφορά του καθώς και τα τρία επίπεδα (Νους, Συναίσθημα και Σώμα) και να αναγνωρίσει επίσης την εξέλιξη του ατόμου μέσω της Ομοιοπαθητικής πρακτικής. Τυχόν συμπεριφορές που παραβιάζουν τα όρια, θίγουν, προσβάλλουν & υποτιμούν μας δίνουν το δικαίωμα για άμεση διακοπή της συνεργασίας. 5. Περισσότερα για την Ομοιοπαθητική Πρακτική Η Ομοιοπαθητική πρακτική είναι ένα σχετικά νέο σύστημα εντελώς ακίνδυνο, στο οποίο συνεχώς καταγράφονται νέα ομοιοπαθητικά σκευάσματα και από πολλές απόψεις προσεγγίζει στοιχεία από την σύγχρονη ψυχοθεραπεία, χωρίς σε καμία περίπτωση να είναι ψυχοθεραπεία ή να ταυτίζεται μαζί της. Συνδέεοντας λοιπόν τα τρία επίπεδα του Νου, του Συναισθήματος και του Σώματος η Ομοιοπαθητική πρακτική εστιάζει στο “τραύμα” μας. Για να γίνει όμως η αναγνώριση, η αυτοπαρατήρηση, η αποδοχή και εν κατακλείδι η ίασις του “τραύματος” μας ασφαλώς απαιτείται χρόνος και προσπάθεια από το κάθε άτομο. Το “τραύμα” μας άλλωστε είναι διαμορφωμένο σε πολύ βαθιά και πολλά στρώματα μέσα μας. Συχνά το άτομο χρειάζεται να επιστρέψει σε “τραύματα” που βρίσκονται στο id του (τον βρεφικό του εαυτό). 6. Τα Ομοιοπαθητικά Σκευάσματα δεν μπορούν να θεωρηθούν φάρμακα, στόχος τους ειναι να αφυπνίσουν την ικανότητα αυτοθεραπείας του ίδιου του οργανισμού. Τα Ομοιοπαθητικά σκευάσματα βρίσκονται σε υπερ-αραίωση έτσι ώστε δεν ανιχνεύονται σε βιοχημικό επίπεδο, είναι ακίνδυνα καθώς δεν παρεμβάλλονται στην βιοχημεία του σώματος, ούτε καταστέλλουν λειτουργίες του. 7. Καφές και Ομοιοπαθητική Δεν κόβουμε σε καμία περίπτωση τον καφέ, τυχόν χημικά ή άλλα φάρμακα που χρειάζεται να λαμβάνουμε και εν γένει κάθε συνήθεια που έχουμε. Στόχος της Ομοιοπαθητικής πρακτικής είναι η βελτίωση της ζωτικότητας μας και γενικότερα της ζωής μας. Η θεωρία με τον καφέ ξεκίνησε απο τον ίδιο τον ιδρυτή της μεθόδου, ο οποίος διέκοπτε επίσης το αλάτι, τα καρυκεύματα, το τσάϊ, τα λουλούδια στο δωμάτιο, τις υπερβολες στην σεξουαλικότητα, όσον αφορά στον καφέ δε τον θεωρούσε ένα πολύ ισχυρό βότανο. Σαφώς, η υπερβολή δεν συνιστάται καθώς φαίνεται ότι ο καφές αφυδατώνει το σώμα και επιβαρύνει τυχόν πόνους και φλεγμονές για παράδειγμα στον αυχένα και την μέση. 8. Ομοιοπαθητική και “Αντιδότηση” Δηλαδή, εάν κάποιος μπορεί να “χρειάζεται” ένα ομοιοπαθητικό αντίδοτο στο ομοιοπαθητικό που έλαβε. Γενικά δεν μπορούμε να βγάλουμε από μέσα μας κάτι που δεν έχουμε. Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα δεν επιδρούν στο υλικό επίπεδο, επεμβαίνουν δυναμικά στο επίπεδο της ενέργειας. Για παράδειγμα μια δηλητηρίαση μπορεί να συμβεί σε υλικό επίπεδο εάν φάμε κάποιο χαλασμένο τρόφιμο. Αλλά ουδέποτε απο ομοιοπαθητικό σκεύασμα σε δυναμοποίηση καθώς δεν επιδρά στην βιοχημεία του σώματος. 9. Τα Οφέλη της Ομοιοπαθητικής Μέσα από την Ομοιοπαθητική το άτομο θα λάβει αρωγή και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για εκείνο. Εξομαλύνονται όλο και περισσότερο τα ψυχικά του “τραύματα”. Η σκιά έρχεται στο φως φέρνοντας τα δώρα της και η ιδιοσυγκρασία του ατόμου λειτουργεί όλο και περισσότερο σε ισορροπία. Το άτομο βιώνει αυξημένη ζωτικότητα και αντοχή. Στόχος μας άλλωστε είναι η Ζωτική Δύναμη, η Ψυχή. |
